Gisteren, op Allerzielen, koos ik bewust voor de stilte. Ik koppelde me volledig los van de buitenwereld, ook van sociale media.
In de stilte kan je je helemaal verbinden: met jezelf, de natuur en het NU. In de stilte komt alles tot rust, er ontstaat ruimte, je luistert anders. Er ontstaat een leegte die je dichterbij die andere wereld brengt , voorbij de sluier, gene zijde, de hemel of hoe je het ook noemt. De plek waar de energie van onze overleden geliefden zich bevindt. Stilte maakt ook de weg vrij voor vele herinneringen die onze dierbaren levend houden.
In die stilte herbeluisterde ik de interviews met Ester, Jo, Bub en Peter, die met zoveel liefde en respect vertelden over Wim. Het deed me goed te horen hoe zij zijn leven en energie met ontzag en waardering ophaalden. Zoals Cicero ooit zei: “Het ophalen van herinneringen is het herbeleven van het leven zelf.”
De interviews staan in de playlist “10 jaar zonder WIm”..