Brief aan Lola, ik schrijf van hier aan jou nu daar

Lieve, liefste, mijn allerliefste Lola,

Deze brief is voor jou, voor mijn levensmaatje van afgelopen 8 jaren die op 20 augustus niet helemaal en toch onverwachts stierf. Op mijn terugweg van de dierenarts in Knokke naar Zeebrugge tikte de barometer 30 graden aan terwijl ik alleen maar koude rillingen over mijn rug voelde. Het litteken van mijn destijds  ‘broken heart’  spleet open en deed weer ontzettend veel pijn. Het tafereel van de afgelopen 3 uur bij de dierenarts bleven gefixeerd op mijn netvlies staan. Alles deed de man om je terplaatse te doen plassen want dat deed je niet meer de laatste 2 dagen. Er was een sprankeltje hoop tot ik de man hoorde zeggen: “Het is er nu op of onder”, en het was er onder, je blaas barstte open en dit betekende het einde. Euthanasie was de enige oplossing om je uit je pijn te verlossen. Ik vroeg hem om toch nog een half uurtje alleen te mogen zijn met jou want ik wilde je nog zoveel vertellen, je vooral bedanken voor de mooie tijd samen. Hij gaf je een licht verdovend middel zodat je geen pijn moest lijden tijdens ons laatste half uurtje levend samen zijn. Getuige van mijn immens verdriet voor jou raadde de dierenarts mij aan om zo snel mogelijk een nieuwe hond te nemen. Maar dat wil ik nu nog niet. Ik wil eerst intens rouwen voor jou, mijn allerliefste Lola die mij zoveel heeft gegeven. 

14 jaar werd je waarvan je 8 jaar bij mij was. Jij maakte deel uit van mijn leven sinds mijn man 8 jaar geleden overging. Na de begrafenis ging ik jou halen bij de fokker, je werd mijn dagelijks levensmaatje.  We waren één. Wat een schokeffect de dood van een geliefde toch steeds weer met me doet. Mijn lijf doet nog altijd zeer, maar het rouwste verdriet was weer die eerste week. De tranen komen nog in vlagen op

Mijn verdriet was en is zeer groot. Ik paste meteen toe wat ik aanraad in mijn traject DoodGelukkig namelijk schrijven, schrijven en nog eens schrijven want dat werkt helend. De schrijfsels van de eerste dagen zijn onsamenhangend, het papier gezouten en doordrenkt door de vele tranen. Schrijven werkt enorm helend en ik ga dat ook 40 dagen lang doen. Ik ga niet alles publiceren maar deze eerste brief wil ik zeker delen met de bezoekers aan mijn site. 

Ben je er toch nog?

Ongelooflijk wat ik meemaakte die eerste dagen. Ik werd wakker van je zo gekende gehijg, onverklaarbaar was het maar ik hoorde je echt hijgen. Ook als ik in de keuken aan het koken ben is het alsof je naast mij staat, te wachten op een ‘snoepje’, gezonde snoepjes weliswaar want je at zo graag groenten en fruit. ik zie je steeds weer op je rode kussen liggen waarvan Mia dacht dat het een uniek  yoga kussen was. Maar het was jouw kussen, jij verdiende alleen maar unieke dingen omdat je zelf uniek was. 

Ik leerde dat de geest van de overledene na het sterven nog 49 dagen verbonden blijft met zijn aardse wereld en de mensen waarmee de geest nog wil zijn.  Zonder grenzen. Dat is voor de nabestaanden de tijd om ook nog met die geest contact te maken – te zeggen wat je voordien nog had willen zeggen. Toen ik het over je gehijg had met Judig raadde ze me aan gebruik te maken van die 49 dagen dat je nog hier bent om met jou te praten, te wandelen en tijdens de wandeling nog alles te zeggen wat ik je nog wil meegeven vooraleer je nog een stapje verder evolueert. Zou goed zijn voor onze beider zielenrust dus doe ik dat. Is soms zeer moeilijk maar het doet ook wel deugd.??????️

Ik kon de bloed- en galsporen die je op het appartement achterliet niet wegdoen de eerste dagen. Vandaag dweilde ik ze dan toch weg. Gek hé hoe een rouwproces van een mens op aarde in elkaar steekt?

Op 2 november start ik met een vervolg op DoodGelukkig , dan is het de sterfdag van mijn man Wim. Jij gaat daar zeker ook een ‘verdiende’ plaats krijgen liefste Lola. Er zijn zoveel mensen die met hun blijk van liefde mij door het rauwste verdriet heen hebben geholpen. Die mensen hun wijsheid mag breder bekend worden, zodat ze ook anderen kunnen helpen in hun verdriet en rouw proces.

Ik blijf dagelijks schrijven lieve Lola en ik ga zeker hier iets publiceren rond de reading die Sandra deed met jou. 

Tot gauw lieve bezoeker.

Gina