Gisteren had ik een afspraak met Eric Hermans van The next level, een co-changer* in hart en nieren, en zoals elk lid van de co-CHANGE Community een zeer inspirerend man met een boeiend levensverhaal, en vooral een man met de juiste balans van vrouwelijke en mannelijke energie. (citaat uit mijn boek?)
Eric is ook zo iemand op wie ik ten allen tijde mag beroep doen in mijn challenge om het oude en het nieuwe te verbinden of beter gezegd om het oude mooi af te ronden zodat er genoeg plaats vrijkomt voor al dat nieuwe potentieel dat zich aandient.
We spraken af in mijn vertrouwde restaurant Lagaar waar gastheer Didier weer helemaal zijn eigen authentieke zelf was:-). Ik hoorde mijzelf herhalen (was het een 2de of al een 3de keer?) hoe ik de toekomst zag voor zowel datgene ik sinds 02/02/2010 had opgebouwd als voor datgene er pas dit jaar rond mijn boek My CHANGE aan het ontstaan is.
Ineens zette Eric glazen, peper&zoutvaatjes en broodmanje langs de kant en schoof een tekenblok in het midden van de tafel. “Teken het eens wat je me verteld hebt, Gina” , stilte van mijn kant ….Heuuu??? tekenen? ik kan niet tekenen, al van toen ik klein was kreeg ik de opmerkingen dat ik niet mooi kon tekenen, ik kleurde teveel naast de lijntjes:-). “Niet nadenken Gina, gewoon tekenen, hoe je het zag, hoe het nu is en hoe je de toekomst ziet”. Ok, ik gaf me eraan over, pakte de moed samen, en begon er aan. Bij dergelijke authentieke mensen mag je jezelf zijn, word je niet snel veroordeeld, integendeel ze observeren je en proberen via je onderbewuste méérr te weten te komen. Dus ik tekende, Eric stelde vragen over de tekening en de antwoorden tekende ik. Er stonden nog te veel woorden bij de tekening vond Eric dus begon ik opnieuw. Ongelooflijk hoe confronterend dit was : ik die zoooveel verbeelding en creativiteit in mij heb, maar dit blijkbaar alleen kan uiten via gesproken en geschreven woorden. maar tekenen, wat een opdracht zeg. Drie tekeningen verder zaten we strop, ik zag Eric nadenken over een volgende stap. “Je kent die mensen hier goed hé Gina, dus ga ik ervan uit dat we het ons hier veroorloven om een visualisatie oefening te doen, met je ogen dicht hé. Euheu.., ja dat doen we. Eric begon en ik liet me helemaal meenemen “je bent hier nu aan zee, waar bevindt je je? Nou, op exact dezelfde plek als waar de yoga @ the beachlessen doorgaan, op het hoogste punt in de duinen, met prachtig zicht op de golven van de zee. “Als je terugkijkt naar het afgelegde pad met CHANGE think positive, wat zie je? wat voel je? Pwoeeeee wat een zware rugzak droeg ik daar op het topje van de duinen! Die rugzak was veeeeel te zwaar, versleten, de schouderriemen waren afgesleten, ze lieten bloederige striemen na op mijn schouders. Ik kon bijna niet meer van de zwaarte, deze last was niet meer te dragen, het deed zo’n pijn….De vraag die toen volgde kan ik mij niet meer exact herhalen maar ineens vervaagde dit zware beeld en maakte het plaats voor een blije Gina. Ik zweefde bijna van die top, mijn haren in de wind, de rugzak bleef op mijn rug, hij hoorde bij mij maar werd ineens zoooo licht dat hij meedeinde op de golven van de wind. Wat een vrijheid, wat een blijheid, wat een lichtheid. Wat een kipppenvelmoment was me dat. Alles was me ineens glashelder : die rugzak staat voor al het oude, ik mag dit gerust bij me houden, ik moet die niet persé willen wegdoen. Hij hoort bij me. Die intense vrijheid, speelsheid en lichtheid maakten me duidelijk dat er vanuit die ervaring iets nieuws gaat ontstaan, dat het ‘oude’ gewoon zal meenemen. Het eeuwige ‘moeten’, het zware verantwoordelijksgevoel en plichtbewuste mogen zullen meegenomen worden, maar zo licht als een veertje.
Het vervolg van de avond kreeg het gesproken woord weer alle aandacht. Wat was ik dankbaar voor eye opener dankzij een tekenopdracht. Ik koester de tekeningen als een groot cadeau. Het is beslist : ik ga meer tekenen in mijn dagboek dan enkel maar de dingen neer te schrijven.
En dan sluit ik weer graag af met een vraagmoment aan jou beste lezer : als ik 8 reacties krijg, l8 de dag mij tegemoet.
- Ben jij iemand die al eens tekende hoe je je voelde? tekende hoe je een uitdaging zou aanpakken?
- Zoniet, zou je dat dan nu eens willen doen? ik zal je helpen met een vraag te stellen :
- teken eens wat je grote droom is zonder dat je jezelf al meteen beperkingen oplegt?
- dus niets van woorden gebruiken maar je droom in de kleinste detail tekenen.
il je graag 8 maanden lang een gratis My CHANGE tip in je mailbox?
schrijf je in via http://mychange.be/ en ontvang al meteen mijn eerst tip die je op weg helpt naar …jouw CHANGE!
Dag Gina,
Het is mooi om te zien hoe die transformatie die ik toen zag gebeuren, nu duurzaam verder vorm krijgt in je acties én je resultaten.
Dikke knuffel,,
Eric
PS. Ook zonder die 8 reacties, l8 de dag je toe 😉 xxx
thanks voor je berichtje Eric, ik voel de transformatie die bezig is, ben zo dankbaar dat ik toen helder zag dat het oude nodig was om tot dit te komen. Bedankt dat jullie er bij waren afgelopen zaterdag. Tot gauw