Brief van mij aan jou: ik hier en jij daar…

Lieve Wim,

6 jaar al.

6 jaar zonder jouw levendige, bruisende persoonlijkheid.

6 jaar zonder jouw fysieke aanwezigheid en toch ben je er nog.

6 jaar al dat jij je fysieke  leven inruilde in voor het onstoffelijke.

6 jaar dat ik je zo dicht bij mij voel, intens verbonden.

6 jaar dat ik voel dat je over me waakt.

Ik voel je elke dag, elke minuut dicht bij mij.

Ik voel dat je me probeert te helpen als ik voor moeilijke keuzes sta. Soulsister Helena  was er onlangs getuige van. Ik had haar uitgenodigd voor de lunch en we hadden het over de toekomst. Ik stelde me de vraag of het wel echt de bedoeling is dat ik dat 2de boek ga schrijven. Of het eerder een bevlieging was.

Jij gaf meteen het antwoord. Mijn woorden waren nog niet koud en je fotokader op  jouw altaartje viel om. Zomaar. Met een luide knal omgevallen, vanuit het niets! Helena en ik keken geschrokken helemaal overdonderd naar elkaar. “Is dit nu echt gebeurd?” vroegen we ons af?  Was het antwoord van WIm “JA, ga dat boek schrijven!”? IK pakte meteen de koe bij de horens en heb 7 schrijfdagen met  Geert Kimpen achter de rug. Wauw wat een overvloed aan lessen maar vooral de vele inzichten die ik kreeg. “Weet je wie het hoofdpersonage wordt Wim”? JIJ, WIm, jaja, the one and only Wim Schamp.  Ik heb er zoooveeel zin in.  We gaan weer samen op pad Wim,  ik hier, jij daar. Samen gaan we genieten van de weg die we samen blijven afleggen. De reis is belangrijker dan het resultaatt, dus ik leg me absoluut geen pressure op.

Liefde blijft voelbaar na de dood, zij het in een andere vorm

Dergelijke zin klonk raar voor jou hé Wim, je had het niet graag  als ik dergelijke thema’s aankaartte.

Ik was er méér mee bezig dan jij. De dood, de ziel, karma, de verschillende dimensies enz. Nu zeker met dat boek in het vooruitzicht ga ik er mij nog méér in verdiepen.

Hoe aanwezig je ook bent, ik mis enorm onze etentjes doorspekt met de ellenlange gesprekken. Ik hunker naar jouw uitgesproken mening over wat er nu allemaal gebeurt in de wereld.

De kinderen stellen zich ook veel de vraag:  “Wat zou papa hiervan vinden? Wat zou zijn standpunt zijn?” Jouw aparte kijk op de dingen wordt enorm gemist Wim. Niet alleen door  mij en de kinderen. Maar ook je  vroegere klanten sturen me vaak berichtjes met dezelfde boodschap van hoe uniek, creatief en slim je was.

Volg jij dat vandaar ook allemaal? Enkel op energetisch vlak dan?

De dood hoort bij het leven

Wim, ik voel het enorme verlangen om mensen beter te informeren over de cirkel van het leven. Het leven bestaat uit 2 hoogtepunten: geboorte en dood. Beiden horen bij elkaar. Ik weet niet vanwaar die drang komt WIm. Is het omdat ik als klein kindje zelf zoveel angst voelde als er iemand doodging? Ik kon niet tegen dat immense verdriet van de nabestaanden. Ik vond het oneerlijk, dramatisch, onmenselijk. Als er een God bestond waarom zadelde hij mensen dan toch op met zo’n onwezenlijk verdriet? dacht ik.

Ik voel het als een missie om mensen de dood beter te doen begrijpen zodat hun angst voor de dood van een ander niveau wordt. Daarmee wil ik zeker niet zeggen dat er niet moet gerouwd worden hé. Rouwen MOET. En verdriet speelt er een belangrijke rol in. Rouwen is een heuse arbeid waar niet lichtzinnig mag over gedaan worden.

Gewoon doen begrijpen dat bij een geboorte dat prachtig wezentje één brok energie is, dat die energie er steeds zal blijven, ook als dat wezentje dat op een afgesproken tijd overgaat naar dezelfde plek van waar het vandaan kwam.

Mijn vragen aan jou daar aan de overkant

Ik heb nog zovele vragen voor jou Wim, allen te maken met mijn nieuwsgierigheid naar de andere kant, daar waar jouw ziel nu vertoeft. Ik ga ze hier stellen. Ik ben benieuwd of er  antwoorden gaan op komen. Ik zal extra alert zijn op jouw eventuele signalen.

Hoe is het daar nu met jou Wim?

Evolueer je daar ook? Voel je die evolutie? In welke fase bevindt je je nu?

Is jouw ziel intussen al aangekomen op een vaste plek of maakt ze een oneindige reis tussen het hier en de hemel?

My CHANGE voor jou Wim.

Graag sluit ik af met een quote uit het hoofdstuk dat over jou gaat in My CHANGE. Ik droeg het boek in 2015 op aan jou. Het schrijfproces was een intense rouwverwerking. Je 2 prachtig geschreven gedichten aan mij staan er ook in. Ik koester ze.

Op 11/11 om 11u geef ik mijn allereerste online huiskamerlezing voor de kopers van mijn boek. Centraal ga ik het hoofdstuk over jou  en mijn andere kijk op de dood stellen. Ik ben benieuwd of je je aanwezigheid weer duidelijk gaat maken. Hopelijk gaat er niet te veel omvallen:).

Voor eeuwig verbonden.

Gina