Music, Maestro!

Muziek heeft altijd een grote rol gespeeld in mijn leven. Ik herinner me nog goed hoe belangrijk ik me vond als ik van pa een cent kreeg om in de juke box te steken de gepaste muziek te kiezen. Met mijn man Wim leerde ik een compleet ander genre muziek te appreciëren, stond zelfs eens te headbangen op de spraakmakende WIM-feestjes in onze bar. En dan het avontuur met onze dochter Tonya tijdens de allereerste Eurosong for Kids.
Sinds de start van CHANGE leerde ik dan weer een ander genre van muziekmakers kennen, hun muziek wordt als het ware voortgebracht vanuit hun ziel en brengt henzelf en hun luisteraars in een soort vibratie  die zielen raakt, van ziel tot ziel. Zo had ik al het genoegen om te werken met Steven Vrancken, Kim Van Kuyken, en Patrick Frans Desmet waarmee ik onlangs de aftrap gaf van een reeks muzikale boekvertellingen.

Ook tijdens mijn detoxweek heb ik genoten van muziek, een klankschalenconcert dat gegeven werd door een mijnheer met een préparéfabriek .

De muziek en tonen waren schitterend, maar ik bleek ook gevoelig te zijn voor de geluiden rond mij. De bedoeling was dat iedereen met ogen dicht al liggend zou genieten van het hele concert maar mijn buurvrouw An wilde wilde alles zien wat die man deed en koos ervoor om het hele concert rechtop te zitten om te kijken wat er zich daar afspeelde. Ze wilde niets missen van de instrumentale betovering die zich daar afspeelde. Ik zat in een tweestrijd : waarom  koos ze ervoor om de ervaring niet al liggend te ondergaan zoals het ons werd aanbevolen? Of moest ik haar complimenteren omdat ze het reglement carrément naast zich neerlegde en 200% koos voor wat zij wilde? Naast mij lag dan helemaal het tegenovergestelde namelijk iemand die de controle helemaal had losgelaten en daardoor zeer luid aan te snurken was. Betrapte ik mezelf daar op een negatief punt? Het kon toch niet dat ik daar geïrriteerd van werd? Of is dit nog een nawee van de klierkoorts? Ik vond het verschrikkelijk dat dit me irriteerde maar van zodra  ik er me bewust van was, het aanvaardde, dan was het wonder bij wonder ook helemaal weg…. En genoot ik verder van het prachtige klankspel.

Ik kreeg hiermee nog eens de  bevestiging dat ik nog steeds veel nood heb aan stilte en rust, hier aan zee zijn ze in overvloed aanwezig.

Vraagje aan jou lieve lezer:

Heb jij ook soms last van je directe omgeving?

Hoe ga jij om met dergelijke omgevingsstoornissen?

Welke positieve klanken kunnen jouw dag een vrolijke noot geven?

Als ik 8 reacties krijg, l8 de dag mij tegemoet.

Geniet van stilte en vind jezelf.
Wees de dirigent van je eigen leven.