Over vrijheid en affirmeren

Het is heerlijk hier aan zee. De 3 verplichte uitjes met mijn hond Lola zijn verkwikkend. Thuis is er een grote tuin en beperkt de wandeling zich soms tot slechts een keer per dag. Hier op mijn appartement aan zee ben ik verplicht om met Lola naar buiten te gaan en dat werkt bevrijdend. Waarom krijg ik dat in Herent niet in mijn dagplanning geïntegreerd, vraag ik me elk jaar opnieuw af?

Tijdens de detoxweek in Stoumont maakten wandelingen in die prachtige natuur ook dagelijks deel uit van het programma. Ik herinner me nog de woorden van Carla tijdens zo’n boswandeling: “de vrijheid waar jij zo hard naar streeft Gina, start hier en nu in jou. Laat dat gevoel van vrijheid toe, voel en beleef hier hoe dat is en werk en leef verder vanuit dat gevoel. Jij bent veel te veel bezig met alles te bedenken en te organiseren om die vrijheid in de toekomst te bereiken maar alles start NU!” Wow, wat was ik haar dankbaar want ineens VOELDE ik het verschil.

Ik heb het daar al uitgebreid over gehad in mijn boek maar het blijft voor mij nog steeds een oefening. Bij affirmeren heb ik dat af en toe ook; iets affirmeren dat helemaal het contrast is van wat de situatie nu is, lukt me (nog) niet. Ik herinner me nog heel lang geleden dat iemand van zeker 120 kg affirmeerde dat ze zich slank en strak voelde. Ik begrijp nu wel dat dit informatie is dat je programmeert in je die enorme archiefkast van je onderbewuste. Maar ik had het er moeilijk mee. Maar misschien moet ik mij daar eens aanzetten….

Vraagje aan jou lieve lezer : heb jij ervaring met affirmeren? En wat is het grootste contrast dat je ooit affirmeerde? Hoe voelde dit? Geloofde je het? Als je een goed verhaal hebt dat hierbij aansluit en je wilt het delen, dan lees ik het hier graag. IK ben benieuwd.