Pa was er plots niet meer…

3 juli 1988 vergeet ik nooit meer. Wim was in volle promotieperiode voor zijn klant Stassano. Hij maakte de zomerfestivals kleurrijker of beter gezegd, melkrijker:) met het yoghurtdrankje de Milkcooler.

Mijn living zat vol met hostessen die richting Torhout zouden uitrukken. De telefoon rinkelde, het was mijn broer die de 3 woorden stamelde : ” Pa – is – dood”…. Dit was de allereerste keer dat ik van zo dichtbij een plotse dood meemaakte. Ik was daar niet klaar voor, ik was er niet klaar voor om dit te aanvaarden. Ik begreep het gewoon niet.

Wat een verschil met het heengaan van mijn man Wim waar het ons gegund was om bijna een jaar lang afscheid te nemen van elkaar. De diepgaande gesprekken over leven en dood vergeet ik nooit meer. Ik kon hem met een gerust haar en volledige aanvaarding laten gaan.

In mijn boek wijd ik een heel hoofdstuk aan leven en dood en geef graag de tip van op p. 136 mee :

Ken je het raadsel van leven en dood? Elke dag dat je niet in contact bent geweest met het sterven, heb je niet geleefd. Bedenk elke dag heel even : je bent niet je job, niet je auto, niet je huis, maar je bent ook niet je man of je kinderen. Stel je even voor dat je op een dag zou wakker worden, en je zou ontdekken dat je niets van dit alles nog hebt. Dergelijk oefening heet ‘een beetje sterven’. Maar ook dan ben je nog altijd jezelf. En wat is dat dan? Wat of wie ben je dan nog, zonder dit alles?

Wil jij vandaag ook eens de oefening doen?

Ga eens na aan wat of wie je ongelooflijk enorm gehecht bent? En probeer je eens voor te stellen hoe het voelt om je daar vandaag even van los te koppelen? Hoe voelt
dit? Weet dat je dan ook nog steeds helemaal JIJ bent… Wil je graag delen wat dit met je doet?