Mijn citytrip naar Rome die een pelgrimstocht werd

Samen met mijn broer Chris trok ik vijf dagen naar Rome. Wat begon als een citytrip, werd voor mij een heuse pelgrimstocht – één die me diep raakte.

Van kleins af aan komen we écht goed overeen en zijn we elkaars steun en toeverlaat. Chris is diep gelovig. We voeren, ook thuis, vaak diepzinnige gesprekken over geloof, God, de bijbel, het goede en het kwade en andere filosofische dingen. We respecteren elkaars mening, luisteren oprecht, en zijn het niet altijd met elkaar eens.

In Rome werd ik overmand en diep vervuld door zoveel schoonheid – net als in het liedje van Clouseau: “zoveel schoonheid heb ik nooit gezien.” In elke straat, op elke hoek, viel er iets met open mond te bewonderen.

We waren vier volle dagen ter plaatse, die we al snel samen benoemden: de Sightseeingdag, de Pelgrimsdag, de Pausdag en de Heilige Geestdag.

🏛️ Sightseeingdag       

Kuieren doorheen de mooiste stad ter wereld en zoveel mogelijk mijn ogen de kost geven, dat was mijn grootste wens.
Ik wilde zeker de barokke Trevifontein zien en de Spaanse Trappen, die de Piazza di Spagna verbinden met de kerk Trinità dei Monti. Muntjes gooien kon niet meer, maar natuurlijk hebben we onze wensen en intenties geplaatst.
’s Avonds nagekaart in een pas geopende wijnbar met de ravissante Alijandra van La Barchetta Gastronomia      

✨ Pelgrimsdag

Op deze tweede dag volgde ik het verlanglijstje van mijn broer: een pelgrimsdag waarbij we via de Poort van Hoop de Sint-Pietersbasiliek betraden — met de belofte dat daardoor al onze zonden vergeven zouden zijn.
Nu ja, heel grote zonden heb ik niet op mijn kerfstok, maar het is toch iets speciaals om daar bewust bij stil te staan.
Met een groepje van 35 gelovigen legden we biddend de weg af onder begeleiding van zusters. Daarna genoten van de pracht en devotie van de basiliek zelf – een overweldigend kunstwerk waar mijn mond openviel van verbazing.
’s Avonds woonden we de mis bij in een kerk op de Piazza Navona, waar een koppel hun 50-jarige huwelijksbeloften hernieuwde. De hele familie werd betrokken in de viering — zó bijzonder om mee te maken.

⛪ Pausdag

Zondag is misdag voor mijn broer. Thuis fungeert hij meestal als pastor in “zijn kerkje” in Wilsele, maar nu bevonden we ons in het hart van de katholieke wereld.
We waren goed op tijd voor de mis van 10u30 op het Sint-Pietersplein, en wauw – wat een energie om daar met 80.000 mensen samen te zijn. Evenveel volk als op Rock Werchter, maar hier: geen dansende, drinkende mensenmassa, wél stilte, vrede en gebed.
Ik observeerde, onderging, ervaarde – en werd tot tranen toe bewogen toen paus Franciscus op het einde onverwacht in een rolstoel werd voorgereden, en uitgebreid de tijd nam om iedereen te groeten en te bedanken.     
We bleven er nog hangen, lunchten in het zonnetje.
Daarna wandelden we naar de Sixtijnse Kapel, maar… gesloten op zondag.
Dan maar naar de Basiliek van Sint-Paulus buiten de Muren, gebouwd boven het graf van de apostel Paulus – opnieuw groots en indrukwekkend.
’s Avonds heerlijk gegeten bij Pierluigi – een culinair feest (en ja, behoorlijk prijzig), een verjaardagstraktatie van mijn broer voor mijn verjaardag in december. Een aardse beleving, een streling voor zovelen want blijkbaar dé place van de Italiaanse celebrities.

🌅 Trastevere

Trastevere – het aardse deel van de reis
Het was een voorwaarde van mij dat er ook tijd werd vrijgemaakt voor Trastevere. Ik hou van aardse dingen: kuieren in steegjes, winkeltjes inspecteren, marktkramers hun waar bekijken, artiesten hun werk bewonderen, slenteren, genieten, souvenirs kiezen… En dat deden we daar, in het charmante, levendige Trastevere.

Deze volkswijk aan de westkant van de Tiber, letterlijk “aan de overkant van de Tiber”, is één van de oudste buurten van Rome. Ooit het thuis van immigranten en buitenstaanders, nu een levendig doolhof van geplaveide straatjes, kleurrijke gevels, waslijnen en kleine trattoria’s. Eeuwenlang bleef het z’n eigen karakter behouden, een beetje rebels en vol leven – precies wat ik er zo in waardeer. We vonden er ook iets tastbaars om deze reis samen te koesteren: mijn broer en ik kochten allebei eenzelfde schilderijtje – hij in klein formaat, ik iets groter – als blijvende herinnering aan deze onvergetelijke dagen samen. Een stukje Rome om thuis nog vaak naar terug te kijken.

🔥 H. Geestdag

Deze vierde dag doopte mijn broer tot de ‘Heilige Geestdag’ omdat we ons volledig lieten leiden door wat op ons pad kwam. Alles liep wonderwel: perfecte timing, bijzondere ontmoetingen, een gevoel van flow dat de hele dag bleef hangen. Volgens mijn broer is dat exact wat de Heilige Geest doet — zachtjes sturen, verbinden, inspireren. En ik kon hem alleen maar gelijk geven.Maandagochtend overlegden we even: ik wilde de Sixtijnse Kapel alsnog zien, maar mijn broer had andere plannen. Hij wilde de Heilige Trappen beklimmen op zijn knieën – dé trap die Jezus volgens de overlevering beklom in het paleis van Pontius Pilatus, en die door keizerin Helena in 326 n.Chr. naar Rome werd gebracht. Ik nam de normale weg naar boven 😉
Vlak daarnaast bevindt zich de Basiliek van Sint-Jan van Lateranen, de oudste pauselijke basiliek van Rome – ook wel “de moeder van alle kerken” genoemd. Hier worden relieken van de apostel Johannes bewaard.

🤍 Een ontmoeting met Jos Wouters

Mijn broer had een afspraak met Jos Wouters, de Vlaamse norbertijn die sinds 2018 Abt-Generaal is van de internationale Norbertijnenorde, met zetel in Rome. Daarvoor was hij twaalf jaar abt van de Abdij van Averbode.
Ik stelde hem mijn brandende vraag: waarom zijn er zo weinig vrouwen zichtbaar in al die schoonheid, in kunst, beelden en liturgie? Een pasklaar antwoord kreeg ik niet echt.
Wel deelde hij het verhaal van de Overspelige Vrouw in het evangelie van Johannes.
Jezus toont daarin compassie en wijsheid. Hij zegt: “Laat degene onder u die zonder zonde is, het eerst een steen naar haar werpen.” (Johannes 8:7).
Het is een krachtig moment van genade en vergeving, een uitnodiging tot zelfreflectie in plaats van veroordeling. Mijn broer liet zijn net aangekocht kruisje zegenen, ik nam foto’s van hen beide en er werden afspraken gemaakt om in de abdij te kunnen logeren bij onze terugkeer, ofwel dit  najaar en anders zeker voorjaar 2026.

📌 Bezochte plekken (met jaartal en ontwerper):

• Trevifontein – Gebouwd: 1732–1762 | Ontwerper: Nicola Salvi (afgewerkt door Giuseppe Pannini)

• Spaanse Trappen – Gebouwd: 1723–1726 | Ontwerper: Francesco De Sanctis (i.s.m. Alessandro Specchi)

• Heilige Trappen (Scala Sancta) – In Rome gebracht in 326 n.Chr. door Helena, moeder van keizer Constantijn

• Basiliek van Sint-Paulus buiten de Muren – Oorspronkelijk 4e eeuw | Huidige basiliek herbouwd na brand (1823–1854)

• Sint-Pietersbasiliek – Gebouwd: 1506–1626 | Architecten: Bramante, Michelangelo, Maderno en Bernini

• Basiliek van Sint-Jan van Lateranen – Gebouwd rond 324 | Vernieuwd o.a. door Borromini (17e eeuw)