Weekboek van een CHANGER
Blij dat ik het heb gedaan
nov
Weerstand voelde ik. Weerstand om naar de reunie gaan met mediaplanners die intussen allemaal op pensioen zijn. Is dat niet gaan roeren in het verleden? In het verleden blijven hangen is niet open staan voor het enorme potentieel die de toekomst je aanbiedt. Het verleden vormt iemand, maar bepaalt daarom niet wie je écht bent.
Mijn eerste reactie was dus ‘neen’, ook omdat er in mijn agenda als iets anders, optioneel wel, stond. Toen die optie werd gelicht en beschouwde ik dat als een teken om mijn mening te herzien en toch te gaan.
Ook al ben ik iemand die het heeft geleerd om in het NU te leven, ik gaf het een kans om een middag terug te focussen op het verleden.
En kijk, ik ben blij dat ik ben geweest. Ik zat aan tafel met mijn vroegere secretaresse, Chantal, Chantalleke noemde ik haar toen, omdat ze zo lief en schattig was. En dat is ze nog altijd. Het was leuk om te horen hoe ze mij toen ervaarde als haar “bazin”. We haalden best wat herinneringen op en ik hoorde een bevestiging van wat één van mijn levenslessen zijn: GRENZEN STELLEN. Ik deed maar door, en door en door, toen nog erger dan in de tijd van mijn magazine. Ik schrijf daar uitvoerig over in mijn boek My CHANGE. En neen, we bleven niet hangen in het verleden. Ik heb best wel verteld over mijn toekomstplannen, vooral gerelateerd aan het Complimentmoment. 
Ik sluit graag af met een aantal relevante quotes:
Leeftijd doet onze relatie met de tijd veranderen:
mét de jaren wordt onze toekomst korter,
maar ons verleden langer.
en
Wie in het heden leeft, heeft het eeuwige leven.
