Het eerste hoofdstuk van mijn boek begint met het zinnetje ‘Wanneer heb ik voor het laatst gelachen?” Dit hoofdstuk komt ook steeds aan bod in mijn huiskamerlezingen en boekvertellingen. Ongelooflijk hoeveel mensen er zich in herkennen. Ze dragen een loodzware rugzak met zich mee die ze tijdens hun levensreis vulden met alsmaar meer materialistische hebbedingen, met alsmaar meer verantwoordelijken,met zovele ‘moetens’ en zorgen en nog zoveel meer van dit alles. Alle energie en aandacht gaat dan naar het dragen en meezeulen van die rugzak. Ik zag nog nooit iemand lachen of moppen tappen tijdens dit zwaar sleurwerk, ik zeker ook niet. Tijdens één van de yogalessen werd ik er me bewust van dat mijn gezicht in een ongelooflijke “serieux”-pose zat. Wat verademing als ik er zomaar een glimlach op toverde, wat een aangenaam en ontspannen gevoel gaf dat aan mijn gelaat!
De voorbije maanden is mijn eigen rugzak al heus lichter geworden. De klierkoorts beheerst mijn agenda, mijn ritme, mijn leven. De ene dag is het al makkelijker om drastische keuzes te maken dan de andere…maar waar ik wel zelf voor kies is om dagelijks mijn glimlach tevoorschijn te halen! Ik kan niet meer zonder:-).
Hier aan zee trek ik elke dag een inspiratiekaart om mijn dag mee te beginnen. Hier op het appartement liggen de Godinnenkaarten, die ik ooit voor mijn verjaardag als cadeau kreeg van vriendin Griet. Vandaag trok ik de kaart van de Godin Uzume met als boodschap L A C H! Ik deel graag de betekenis van de kaart want wie weet wil jij ook wel wat meer lachen in je leven. Uzume start haar komische dans in jouw leven om je te vertellen dat je heelheid met gelach moet voeden. Lachen werkt ontspannend en relativerend, en het helpt als we ons door moeilijke situaties moeten slaan. Heb je het leven te serieus genomen? Wanneer heb je voor het laatst ècht gelachen? Kun je op een goedmoedige manier om jezelf lachen? Misschien daagt het leven je zo wreed uit, dat het je moeite kost de humor in te zien van je huidige situatie. Uzume zegt dat je aan heelheid wint als je lacht en van alle uitdagingen van het leven de humor inziet”.
Het volledige helingsritueel dat er bij wordt gegeven heb ik nog niet gedaan. Maar dus wel dagelijks bewust zijn van het glimachen dankzij mijn ochtendyoga, toch betrap ik me tijdens de dag dat ik er moet blijven bewust van zijn en aandacht aan schenken. Zeker na een confronterend gesprek of telefoontje, me dan focussen op een glimlach op het gezicht, het blijft oefenen:-) Dankzij de boodschap van Uzumé ben ik gaan reflecteren en besliste om mijn eerdere weerstand los te laten tegenover lachyoga, waarbij je zomaar spontaan begint te lachen. In een groep kan ik het wel maar op mijn eentje lukt dat niet zo goed. Ik ga het morgen eens op mijn eigen manier proberen, namelijk taferelen oproepen waarbij ik zooooo hard heb moeten lachen. Dàt ga ik elke dag proberen doen. Ik kijk er naar uit.
Weer een vraagje aan jou lieve lezer,
- Lach jij veel, zelfs dagelijks?
- Hoe voel je je dan tijdens en na het lachen?
- Hoe reageer je als je een koppel, of groep in je nabijheid ziet ongeremd ziet lachen?
Als ik 8 reacties krijg, L8 de dag mij tegemoet.
Een glimlach via je mond, gaat meteen door naar je hart, dat je ontzettend dankbaar is voor dit geschenk.